Cornelis (Cees) de Ruiter
Luitenant-kolonel B.d., lid van No. 2 Dutch Troop en erelid van COV Gld
Drager van o.a. Officier in de Orde van Oranje Nassau met de Zwaarden en de dapperheidonderscheiding het Bronzen Kruis
Luitenant-kolonel B.d., lid van No. 2 Dutch Troop en erelid van COV Gld
Drager van o.a. Officier in de Orde van Oranje Nassau met de Zwaarden en de dapperheidonderscheiding het Bronzen Kruis
Overleden op 5 juli 2009 te Steenwijk in de leeftijd van 90 jaar.
In 1939 vervulde de toen 20-jarige Cees de Ruiter zijn dienstplicht bij het 27e Regiment Infanterie in de Peel. Vanwege de mobilisatie werd zijn dienstplicht – die toen 5 ½ maand was - uiteraard verlengd. Toen de oorlog uitbrak, kwam hij – na veel omzwervingen – in Brest terecht waarna de oversteek naar Engeland volgde. Via de Prinses Irene Brigade gaf hij zich als vrijwilliger op voor de commandotraining en samen met 48 collega’s begon hij op 22 maart 1942 aan de loodzware opleiding. In juli 1942 werd hij bevorderd tot tijdelijk dienstplichtig sergeant-majoor, ook in die tijd toch wel een unieke rang.
Na de plaatsing van No. 2 Dutch Troop in India, waar slechts enkele commando’s werden ingezet, was het wachten in Engeland op de langverwachte inzet op het vasteland. Maar eerst nog volgde zijn huwelijk in Portmadog en bevordering tot luitenant met de persoonlijke felicitaties van ZKH Prins Bernhard. In september 1944, tijdens de Operatie Market Garden, was hij ingedeeld bij de Staf van de 52ste Britse Low Land Divisie. Door het verloop van de Slag om Arnhem kwam hij niet terecht in Deelen zoals oorspronkelijk de bedoeling was maar werd hij later bij de Staf van het Luchtlandingskorps ingedeeld.
Op de eerste dag van november 1944 volgde de zolang verwachte inzet bij de Operatie Infatuate, de bevrijding van Walcheren. De leden van No. 2 waren in 2 groepen gesplitst. De groep onder leiding van luitenant De Ruiter was ingedeeld bij de Franse commando’s die bij Vlissingen aan land gingen. De andere groep onder leiding van kapitein Linzel was ingedeeld bij de troepen die in Westkapelle landden. In het aardedonker om 05.45 uur kwamen ze aan wal onder hevig mitrailleurvuur. Na dagen van hevige gevechten – waarbij de Nederlandse commando’s zich danig onderscheidden - gaven de Duitsers op Walcheren zich op 7 november over. Voor zijn moedig optreden bij de Operatie Infatuate werd hij onderscheiden met de dapperheidonderscheiding het Bronzen Kruis.
Na Vlissingen volgde – zoals hij het zelf verwoordde – wat "kruimelwerk” en na de capitulatie en ontbinding van No. 2 Dutch Troop volgde plaatsing bij 6 Koninklijk Nederlands Infanterie Depot, later de Stormschool Bloemendaal. Hier was hij hoofdinstructeur en tevens plaatsvervangend commandant in de rang van kapitein. In 1948 vertrok hij naar Ned. Indie, waar hij geplaatst was bij de infanterie. In 1950, na de overdracht, vervulde hij functies in Harderwijk en de Harskamp waar hij zich vooral bezighield met schietinstructie. Ook als S3 van het 1e Legerkorps organiseerde hij vele schietseries in Hohne evenals de Navo-schietwedstrijden voor de zogenaamde " Prix le Clerq”. Op 1 mei 1975 ging hij met UKW. Maar tot eind 1983 bleef hij nog halve dagen werken als adviseur, schreef handleidingen voor de schietinstructie van de politie en droeg een steentje bij aan de terreurbestrijding die toen nog in de kinderschoenen stond.
Op de 5-jaarlijkse reünies ontbrak hij nooit en zolang zijn gezondheid het toeliet was hij aanwezig bij de jaarlijkse herdenkingen in Vlissingen waar hij samen met de korpscommandant de kranslegging verzorgde.
Met het overlijden van luitenant-kolonel De Ruiter verliezen we één van de mannen van No. 2 Dutch Troop, die in oorlogstijd de basis legden voor het Korps Commandotroepen. Vlissingen is één van de namen op het vaandel waar ons Korps trots op is. De mentaliteit van deze mannen die zelfs hun leven wilden opofferen voor de bevrijding van ons land is al die jaren het grote voorbeeld geweest voor al die generaties commando’s die hen volgden en nog zullen volgen. Daarvoor ons diepe respect en dank!
Bij de crematieplechtigheid op 9 juli 2009 te Zwolle was een deputatie van het KCT en de Commandostichting aanwezig. Commandovereniging Gelderland, waarvan lkol b.d. De Ruiter erelid was, verzorgde op indrukwekkende wijze de ere- en dodenwacht!
Na de plaatsing van No. 2 Dutch Troop in India, waar slechts enkele commando’s werden ingezet, was het wachten in Engeland op de langverwachte inzet op het vasteland. Maar eerst nog volgde zijn huwelijk in Portmadog en bevordering tot luitenant met de persoonlijke felicitaties van ZKH Prins Bernhard. In september 1944, tijdens de Operatie Market Garden, was hij ingedeeld bij de Staf van de 52ste Britse Low Land Divisie. Door het verloop van de Slag om Arnhem kwam hij niet terecht in Deelen zoals oorspronkelijk de bedoeling was maar werd hij later bij de Staf van het Luchtlandingskorps ingedeeld.
Op de eerste dag van november 1944 volgde de zolang verwachte inzet bij de Operatie Infatuate, de bevrijding van Walcheren. De leden van No. 2 waren in 2 groepen gesplitst. De groep onder leiding van luitenant De Ruiter was ingedeeld bij de Franse commando’s die bij Vlissingen aan land gingen. De andere groep onder leiding van kapitein Linzel was ingedeeld bij de troepen die in Westkapelle landden. In het aardedonker om 05.45 uur kwamen ze aan wal onder hevig mitrailleurvuur. Na dagen van hevige gevechten – waarbij de Nederlandse commando’s zich danig onderscheidden - gaven de Duitsers op Walcheren zich op 7 november over. Voor zijn moedig optreden bij de Operatie Infatuate werd hij onderscheiden met de dapperheidonderscheiding het Bronzen Kruis.
Na Vlissingen volgde – zoals hij het zelf verwoordde – wat "kruimelwerk” en na de capitulatie en ontbinding van No. 2 Dutch Troop volgde plaatsing bij 6 Koninklijk Nederlands Infanterie Depot, later de Stormschool Bloemendaal. Hier was hij hoofdinstructeur en tevens plaatsvervangend commandant in de rang van kapitein. In 1948 vertrok hij naar Ned. Indie, waar hij geplaatst was bij de infanterie. In 1950, na de overdracht, vervulde hij functies in Harderwijk en de Harskamp waar hij zich vooral bezighield met schietinstructie. Ook als S3 van het 1e Legerkorps organiseerde hij vele schietseries in Hohne evenals de Navo-schietwedstrijden voor de zogenaamde " Prix le Clerq”. Op 1 mei 1975 ging hij met UKW. Maar tot eind 1983 bleef hij nog halve dagen werken als adviseur, schreef handleidingen voor de schietinstructie van de politie en droeg een steentje bij aan de terreurbestrijding die toen nog in de kinderschoenen stond.
Op de 5-jaarlijkse reünies ontbrak hij nooit en zolang zijn gezondheid het toeliet was hij aanwezig bij de jaarlijkse herdenkingen in Vlissingen waar hij samen met de korpscommandant de kranslegging verzorgde.
Met het overlijden van luitenant-kolonel De Ruiter verliezen we één van de mannen van No. 2 Dutch Troop, die in oorlogstijd de basis legden voor het Korps Commandotroepen. Vlissingen is één van de namen op het vaandel waar ons Korps trots op is. De mentaliteit van deze mannen die zelfs hun leven wilden opofferen voor de bevrijding van ons land is al die jaren het grote voorbeeld geweest voor al die generaties commando’s die hen volgden en nog zullen volgen. Daarvoor ons diepe respect en dank!
Bij de crematieplechtigheid op 9 juli 2009 te Zwolle was een deputatie van het KCT en de Commandostichting aanwezig. Commandovereniging Gelderland, waarvan lkol b.d. De Ruiter erelid was, verzorgde op indrukwekkende wijze de ere- en dodenwacht!
Rust in vrede.