Reunie lichting 60-1
 17 juni 1960 - 17 juni 2010
 
 
17 juni 1960 liepen ongeveer 60 man strak in gelid met voor en achter de instructeurs en de commandant Sijstermans voorop, de geweren in draaghouding, onder de tranenpoort door van de Engelbrecht van Nassaukazerne te Roosendaal onder luid gejuich en geklap van de manschappen van deze kazerne en de familie van sommigen die er al waren. Het einde van een behoorlijk pittige opleiding met als sluitstuk, ’s middags, de uitreiking van de fel begeerde Groene Baret. Hierbij stond het voltallige Korps aangetreden en uiteraard ook al onze familieleden.
 
Op 17 juni 2010 was het dan zover. De dag van de reünie van lichting 60-1 van het KCT. Na de voorbereiding, waarmee ik in mei 2009 was begonnen, gaan we met elkaar deze dag herdenken en oude herinneringen ophalen. Albert Onink is vandaag onze fotograaf. Fantastisch dat hij dat wil doen. Op zijn website heeft een oproep gestaan en werd steeds vermeld hoe alles ervoor stond. Was ook altijd heel erg optimistisch als ik het even niet meer zag zitten wat betreft de aanmeldingen. Was een grote steun voor mij in deze periode. Heel veel dank daarvoor.

Bij het parkeerterrein snel het bord neergezet met als opschrift: "LICHTING 60-1. Hier je auto parkeren” en daarna met de auto naar de Van Uhmzaal gereden om de spullen uit te pakken en de zaal wat aan te kleden. Ik had een fotocollage gemaakt van alle foto’s die ik had toegestuurd gekregen na mijn oproep daartoe. Ook nog een doek opgehangen met daarop: KCT Lichting 60-1. 50 jaar Groene Baret. Om trots op te zijn.

De koffie met het gebak stond al klaar. Vanaf 10.00 uur begon iedereen binnen te druppelen en uiteindelijk waren we rond 10.30 uur met 32 oud commando's van lichting 60-1 met daarbij ook de heer Sijstermans, onze tentenkampcommandant van destijds. Albert van Heijningen was ook door mij uitgenodigd. Hij is degene die mij heeft geholpen met het vinden van adressen van degenen waar we alleen de naam van hadden of die waren verhuisd. Bij diversen is dat gelukt en een paar daarvan waren ook aanwezig. Heel erg mooi en heel erg bedankt daarvoor Albert.

 

Om 10.40 uur ben ik toch maar begonnen met iedereen welkom te heten en degenen te bedanken die mij hadden geholpen om deze dag tot een succes te maken. Ook heb ben we het dodenappel gehouden. 16 personen van onze lichting zijn reeds overleden. Daar wordt je wel even stil van.
 
Jammer genoeg is de Korpscommandant Kolonel Querido, ondanks zijn toezegging niet geweest om een welkomst woordje uit te spreken of zijn plaatsvervanger. Even na 11.00 uur zijn we met elkaar naar het monument gelopen, op de appelplaats van de Engelbrecht van Nassau kazerne. Sijstermans heeft ons in de houding gezet en de eregroet laten brengen. Tijdens deze groet ben ik uitgetreden en heb ik de krans bij het monument gelegd. Er werd een korte toespraak gehouden door Sijstermans en noemde ook het feit dat er al 16 van onze maten zijn overleden en dat we die ook gedenken met het leggen van deze krans. Dit was een mooie en gedenkwaardige gebeurtenis. Na deze herdenking zijn wij weer naar onze zaal gegaan en daar werd heel wat afgekletst, zowel binnen als buiten, want we hadden precies het zelfde weer als 50 jaar geleden. Een schitterend zonnetje. Ja, ja God houdt van het Korps, zou Leunissen zeggen, tenminste ik geloof dat hij het is geweest die deze uitdrukking bezigde.
 

Er werd om 12.00 uur een heerlijke lunch geserveerd. Een ieder liet zich dat goed smaken. Namens ons allen heb ik Sijstermans een fles rode wijn overhandigd met het wapen van het Korps er op. Had ik "georganiseerd” bij het 20 jarig jubileum van Zuid-Holland. Alsnog bedankt daarvoor Zuid-Holland. Deze fles werd met dank aanvaard en Sijstermans heeft direct dit moment aangegrepen om zijn levensloop in het militaire leven te vertellen. Daar heeft iedereen met plezier naar geluisterd. Na de lunch was het tijd om de oorkondes aan ieder te overhandigen. Dat werd met verve door de heer Sijstermans gedaan. Wat een fantastische man is dit. Jong van hart en een met een sprankelende geest. We heb ben er van genoten. Deze oorkondes zijn gemaakt door Albert Onink. Ze zien er heel mooi uit en je kunt zien dat het een heel werk is geweest. Albert namens ons allen heel erg bedankt. Hierna heeft André een korte lezing gehouden over zijn periode in Nieuw-Guinea tijdens de infiltratie en de korte oorlog die daarop volgde met de Indonesiërs. Was goed om dat eens te horen van iemand die het zelf heeft meegemaakt. Onze dank André.

 

Na deze lezing werden er 2 films vertoond van de opleiding tot commando en als dat met succes was volbracht de vervolgopleiding + de paraopleiding. We heb ben hiervan genoten. Een stukje nostalgie en je wist direct weer hoe het was geweest. Alleen was er in onze tijd, jammer genoeg, nog geen paraopleiding. Eduard Torenbosch liet ons weten dat het museum geopend was en we er terecht konden. Verschillenden waren hier nog nooit geweest. Dan hoor je de opmerkingen van: "Dat ken ik nog” en "Heb je dat gezien”. Erg leuk om te doen. Na het museum bezoek zijn wij naar het tentenkamp vertrokken. In het huidige tentenkamp waar de cursisten momenteel aanwezig waren, konden we niet komen. Gelukkig mochten we wel even kijken bij het oude tentenkamp waar wij onze training hadden ondergaan. De tenten zijn intussen verdwenen en er staan nu nissenhutten. Erg luxe ziet dat er uit.
 

Inmiddels was de bar van de van Uhmazaal open en konden we onze dorst lessen en daar werd volop gebruik van gemaakt. Rond 17.30 uur werd het diner klaar gezet en konden we onze borden pakken. Die werden vol geschept door het personeel van de catering. Het was een heerlijke "blauwe hap”. Na de maaltijd werd er nog wat nagepraat met een drankje erbij, maar de tijd om naar huis te gaan kwam alras naderbij. Je merkte dat er toch hier en daar met wat moeite afscheid werd genomen. Men had het naar de zin en dat was een goed teken. Iedereen heeft het prachtig gevonden om elkaar na zoveel jaar weer eens te ontmoeten en te ontdekken wat er van ieder is geworden in zijn verdere leven. Of er afspraken zijn gemaakt om elkaar nog eens te ontmoeten weet ik niet, maar ik zou er niet verbaasd over zijn. Wel hoorde ik dat er bij afscheid werd gezegd: ”Tot over 2 jaar bij de grote reünie”. Daaraan merkt je dat de korpsgeest nog steeds volop aanwezig is. Elke aanwezige heeft als afscheid nog een commandodasspeld ontvangen als herinnering aan deze dag.

 

Het was een heerlijke dag en ik heb er erg van genoten. Ik heb het met plezier georganiseerd en dat het werd gewaardeerd bleek wel uit de toespraak van Jaap Mol tijdens de lunch. Langs deze weg wil ook de redactie van De Groene Baret bedanken dat zij destijds mijn oproep heb ben geplaatst. Ook Jelle Schepers heel hartelijk bedankt dat je mijn verhaal op de website van het Korps hebt geplaatst. Dat heeft zeker geholpen om deze dag in bredere kring bekend te maken.
 

 

Met hartelijke commandogroet

Co Hartman